Door Caty Kroon - De oorzaak van een teleurstellende leeservaring ligt voor mij vaak in de aanprijzingen op de kaft van een boek. Ik trap er steeds weer in. Als ik een boek voor het eerst zie, dan lees ik als eerste de naam van de schrijver, dan de titel (zelden andersom). Daarna volgen toch steeds weer die aanprijzingen met eerst de naam van degene die het aanprijst en daarna de bejubelingen (zelden andersom).
Het boek dat ik vervolgens ga lezen is heel vaak juist niet 'geweldig', 'meeslepend', 'nagelbijtend spannend', 'ontregelend' of 'verontrustend'.

De tekst gaat hieronder verder.

Geen spat veranderd

Ik had het ook met het boek Geen spat veranderd door Sophie Hannah. Nooit eerder had ik iets van haar gelezen, wel een paar dingen óver haar gelezen. Zij is immers degene die destijds was uitverkoren om met Hercule Poirot, het karakter van Agatha Christie aan de gang te gaan. The Guardian vond Hannah's Hercule Poirot middelmatig. Kennelijk hebben meer boeken van Hannah een mooi idee met als uitwerking: mwah.

Geen spat veranderd had voor mij hetzelfde. Op het boek staat: Twaalf jaar zijn verstreken, maar de kinderen zien er geen dag ouder uit...
Tjonge, dacht ik, dat is bizar. En op de achterflap: Wanneer Beth stiekem langs het huis van een vriendin van vroeger rijdt, ziet ze iets wat ze niet van zich af kan schudden. De laatste keer dat ze haar voormalig beste vriendin en haar kinderen zag was twaalf jaar geleden, maar nu ze haar na al die tijd weer ziet, blijkt er iets heel erg mis te zijn. Flora ziet er uit zoals Beth had verwacht: 12 jaar ouder. Het probleem zijn haar kinderen. Hoe kunnen Thomas en Emily er precies uit zien als toen? De drie- en vijfjarige lijken geen dag ouder dan de keer dat Beth ze voor het laatst heeft gezien...
Eronder de halleluja's van twee kranten: 'Complex en onheilspellend' en 'Duivels slim'. Ik wilde graag weten hoe Sophie Hannah had gedacht deze knoop te ontrafelen. Nou, daar nam ze met bijna 350 pagina's alle tijd voor.

De tekst gaat hieronder verder.

@Sophia Hannah Facebook

Sophie Hannah

Het begon leuk. Hannah zet leuke karakters neer. Een gewoon gezin met geloofwaardige ouders, een leuk zoontje en puberende, hilarische dochter. Sophie Hannah kan gelukkig goed schrijven, ontdekte ik opgelucht. Vooral ook omdat het boek eendimensionaal geschreven is vanuit de hoofdpersoon, wat best moeilijk is. De puberende dochter was geweldig en de echtgenoot een fijne vent, maar op driekwart van het boek ging de hoofdpersoon alleen op reis en liet haar gezin achter. Dat betekende dat de protagonist ineens haar antagonist kwijt was, alsook haar koor.

Toen er bijna aan het einde van het boek nog steeds geen duidelijkheid kwam, dacht ik: de plot moet wel een enorme klapper zijn, want ik heb het boek bijna uit

Het verhaal over de kinderen die geen dag ouder zijn geworden in twaalf jaar tijd wordt in spanning goed opgebouwd. Je leert verschillende mensen kennen en het is spannend hoe Beth moeite doet om in contact te komen met haar uit het oog verloren vriendin. Op een gegeven moment ken je dus iedereen in het boek en moet er wat gaan gebeuren en dat gebeurde maar niet. Jammer. Hoe langer je een lezer in spanning laat, hoe moeilijker het wordt om die stijgende verwachting in te lossen. Toen er bijna aan het einde nog steeds geen duidelijkheid kwam, dacht ik: er komt vast een enorme klapper, want ik heb het boek bijna uit.

De tekst gaat hieronder verder.

Zoals Agatha Christie

Die klapper bleef achterwege. Het eindigde met een pagina's lange uitleg waarom alles was gegaan zoals het was gegaan en het kwam op mij wat vergezocht over. Zo'n ellenlange ontknoping had ze vast afgekeken van Agatha Christie. Ook bij Hannah waren de drie hoofdpersonen bij elkaar in de salon van een groot huis. Er kwam zelfs nog even knullig een pistool aan te pas, net als bij sommige ontknopingen door Christie. Jammer dat we startten in een Formule 1-wagen en eindigden achter een rollator. Want schrijven, dat kan Sophie Hannah best wel.

Het boek Geen spat veranderd is verkrijgbaar in onze webshop. Klik hier voor meer informatie.

Specificaties